همانطور که در مطلب مربوط به تفاوت دو نوع یوپی‌اس آنلاین، یعنی یوپی‌اس ترانس‌دار و یوپی‌اس بدون ترانس اشاره کردیم، به طور کلی از ترانسفورمر برای انتقال توان الکتریکی از منبع جریان متناوب یا AC به دستگاه‌ها یا تجهیزات برقی استفاده می شود. در یوپی‌اس مبتنی بر ترانسفورمر درصورتی که برق شهری وصل باشد، برق از رکتیفایر، اینورتر و ترانسفورمر به سمت خروجی عبور می‌کند تا برق را به بار برساند. این پروسه دابل کانورژن نام دارد. با قطعی برق شهری، برق باتری از طریق ترانسفورمر به بارها منتقل می شود. همچنین معمولاً ترانسفورمر دستگاه مصرف کنندۀ برق را از منبع برق جدا می کند. یعنی در واقع بین دو مسیر رفت و برگشت ولتاژ اهمی وجود ندارد و اختلاف پتانسیل با زمین صفر است. بدین ترتیب هم امنیت بیشتر می شود و هم توان تأمین شده پاک و عاری از امواج هارمونیک است. همچنین در یوپی‌اسهای مجهز به ترانس ایزوله، ترانسفورماتور دو مدار الکتریکی را از طریق یک میدان مغناطیسی از یکدیگر ایزوله می کند در نتیجه ترانس مدار را از زمین جدا کرده و به همین خاطر تماس با سیم موجب برق گرفتگی فرد نمی شود. به واسطۀ همین ویژگی ترانسفورمر است که بیشتر شرکتهای سازندۀ یوپی‌اس، سیستمهای ویژۀ دستگاه‌های حساس و آسیب‌پذیر را به این وسیله مجهز می کنند. یو پی اسهای ترانس بیس دابل کانورژن می توانند امواج هارمونیک را به بهترین نحو مهار کرده و تا حد زیادی کاهش دهند؛ این پروسه در عمل موجب بالا رفتن کرست فکتور خروجی یو پی اس و ایمنی بیشتر سوئیچ های قدرتمند اینورتر می شود. علاوه بر اینها، با وجود ترانسفورمر امکان ایزوله شدن یوپی‌اس برای تعمیر را راحتتر می کند.

یوپی‌اسهای ترانس ایزوله معمولا در بیمارستان‌ها، مراکز داده و دیگر محل‌هایی که اعوجاج و قطعی برق خطر جانی و مالی به همراه دارد کاربرد دارند؛ این یوپی‌اسها طول عمر بیشتری دارند و می توانند در لحظۀ شروع به کار توان بیشتری را تحمل کنند اما در عوض وزن بیشتری داشته و انرژی بیشتری اتلاف می کنند.

مطلب یوپی‌اسهای ترانس ایزوله و بدون ترانس را نیز بخوانید.